നഷ്ട്ടവസന്തം

വികാരങ്ങൾ ആഗ്രഹങ്ങളെ

നിർജ്ജീവമായി കീഴ്പ്പെടുത്തിയപ്പോൾ

നഷ്ട്ടവസന്തത്തിൽ വിഹരിച്ച-

ഉച്ഛിഷ്ഠബോധമില്ലാത്ത എൻറെ ചിന്താശക്തി,

അരൂപിയായ എൻറെ ആത്മാവിനോട്-

ചോദിച്ച അന്തിമമായ ധ്വനി, നീയാര്?

വികൃതമായ എൻറെ രക്തധമനികൾ -

പാതയോരത്തെ പാൽമട്ടാണോ വഹിക്കുന്നത്?

അതോ എന്നുള്ളിൽ ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന

ജീവൻറെ മായാ സങ്കീർത്തനങ്ങളോ.....

മന്ദീഭവിച്ച  മനതാരിൽ നിറയുന്നത്

നീ തീർത്ത നിറക്കൂട്ടിലെ രസബിന്ദുവാണോ?

അതോ എന്നിൽ ഉദ്ഭവിച്ച പ്രപഞ്ചരഹസ്യങ്ങളോ....

ഹൃദയവീചികളിലെ  മേഘസ്വപ്നങ്ങള്ളിൽ-

നീ എന്ന മിഥ്യാബോധത്തെ വളർത്തുമ്പോൾ,

ഓർക്കുക എന്നിലെ എന്നെ

പ്രത്യക്ഷത്തിൽ  തന്നെ

ദൈവവാഴ്ച്ചയിൽ നിന്ന് മനുഷ്യവാഴ്ച്ചയിലോട്ട്,

സ്വയം ഉന്മൂലനം ചെയ്യുന്നു.