ഓർമ്മകൾ

കാലത്തിൻറെ നിറവിൽ

ഓരോന്നായി പൊഴിഞ്ഞകന്നു.

വേദനയുടെ കരിനിഴൽ പാടുകൾ,

മായിച്ചാലും മായാത്ത പ്രതിഫലനങ്ങൾ,

സ്നേഹത്തിനായി ദാഹിച്ച രാവുകൾ-

ഒരു കൈ അകലത്തായി നഷ്ട്ടപെട്ട-

നൂറായിരം സ്വപ്‌നങ്ങൾ.

അറ്റുപോയ ഒരുപിടി മോഹങ്ങൾ.

പ്രാണൻറെ തുമ്പിലായി-

ഇറ്റിറ്റു നീറുന്ന ചുടുരക്തകണികകൾ

ഹൃദയത്തിൻ  കൈപ്പിടിയിൽ നിന്ന്

അറിയാതെ അകന്നു പോയ

ആ ചിരിയുടെ മാസ്മരികത,

അണയാത്ത നോവിൻറെ

മുറിപാടുകളെല്ലാം-

എൻ നഷ്ട്ടവസന്തത്തിൻറെ-

തീരാ ഓർമ്മകളായി പരിണമിക്കുന്നു.

പരിണാമം പ്രാപിച്ച അവ-

മനസ്സിൻറെ മായവലയങ്ങളിൽ

ഓർമ്മകളെ പുനർജീവിപ്പിക്കുന്നു.......