ഓർമ്മകൾ 

കാലത്തിൻറെ നിറവിൽ 

ഓരോന്നായി പൊഴിഞ്ഞകന്നു. 

വേദനയുടെ കരിനിഴൽ പാടുകൾ, 

മായിച്ചാലും മായാത്ത പ്രതിഫലനങ്ങൾ, 

സ്നേഹത്തിനായി ദാഹിച്ച രാവുകൾ-

ഒരു കൈ അകലത്തായി നഷ്ട്ടപെട്ട-

നൂറായിരം സ്വപ്‌നങ്ങൾ.

 അറ്റുപോയ ഒരുപിടി മോഹങ്ങൾ. 

പ്രാണൻറെ തുമ്പിലായി-

ഇറ്റിറ്റു നീറുന്ന ചുടുരക്തകണികകൾ 

ഹൃദയത്തിൻ  കൈപ്പിടിയിൽ നിന്ന് 

അറിയാതെ അകന്നു പോയ 

ആ ചിരിയുടെ മാസ്മരികത, 

അണയാത്ത നോവിൻറെ 

മുറിപാടുകളെല്ലാം-

 എൻ നഷ്ട്ടവസന്തത്തിൻറെ- 

തീരാ ഓർമ്മകളായി പരിണമിക്കുന്നു.

പരിണാമം പ്രാപിച്ച അവ-

മനസ്സിൻറെ മായവലയങ്ങളിൽ 

ഓർമ്മകളെ പുനർജീവിപ്പിക്കുന്നു.......