ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ട്
പല തവണ തിരിച്ചും മറിച്ചും ആലോചിച്ചു
ഓർമയുടെ അഗാധമായ തട്ടിൽ-
ഞാൻ പരിശോദ്ധിച്ചു.
എവിടെയോ എന്തോ ഒന്ന്.
അന്നാ രാത്രി തികഞ്ഞ ഇരുട്ടിൽ
ആ നിലാവ് എന്നിലേക്ക് ചൊരിഞ്ഞു.
അതിൽ നിന്ന് വേണ്ടുവോളം നുകരാൻ
മനസ്സ് എന്നെ മാടിവിളിച്ചു.
അതുവരെ അരങ്ങിൽ നിന്ന ഞാൻ
പതുക്കെ അണിയറയിലേക്ക് നീങ്ങാൻ തുടങ്ങി.
നിന്റെ നിഷ്കളങ്കത എന്റെ മനസ്സിനെ-
മുഴുവനായും സ്പർശിച്ചു.
ഇല കുമ്പിളിൽ പരിപാലിക്കപെട്ട-
മഴത്തുള്ളിപോലെ
എന്നിൽ ആ മോഹം കുന്നുകൂടി.
എന്നാൽ വിനയത്തിന്റെ ആ മൂർത്തിമഭാവം
ജീവനെ നിയന്ത്രിച്ചു.
മനസ്സിലുണ്ടായ മറ്റെല്ലാം മാഞ്ഞുപൊയി,
തൂവെള്ളയായ മനസ്സിൽ ഒരു തുള്ളി-
രക്തം അടർന്നു വീണു.
0 comments :
Post a Comment